In eerste instantie is het toch vooral een vloek. We kennen hem allemaal. Dat mannetje in ons hoofd die ons vooral kan motiveren om het niet te doen. Om gevaren te vermijden. Met dank aan moeder natuur. Dat stemmetje was nodig om te zorgen dat we niet gedood werden door één of ander wild dier. In de vaktermen ‘ons reptielenbrein’. Nuttige tool maar vooral ook een belemmering om uitdagingen aan te gaan. Iedereen heeft het en iedereen botst er regelmatig tegen.
.... en wij, als hoogbegaafde en/of sneldenkende nog net iets meer.
Als hoogbegaafde zijn we vooreerst gezegend met een sneldenkend cognitief brein. Wat er natuurlijk voor zorgt dat we rationeel overanalyseren wat nefast is om soms eens een berekende gok te maken. Daarnaast zijn wij heel perfectionistisch van aard. Dat maakt dat we de lat altijd ongezien hoog leggen. Dat maakt het natuurlijk veel risicovoller. Het lijkt onhaalbaar. Het innerlijke stemmetje begint hard op ons in te praten en we geven het dan al op van voor de start.
Neem vooral het roer in eigen handen is de boodschap. Weet dat je zo goed als elke beslissing in eigen handen hebt. Dus ook deze om dat mannetje in je hoofd regelmatig eens terug op z’n plaats te zetten. Weet ook dat dat niet altijd een even gemakkelijke oefening is. Mogelijks kan een goeie coach jou dan helpen om
- dat stemmetje te ontdekken / herkennen
- te kijken waar jouw hart naartoe wil : wat zijn je doelen ?
- te oefenen om dat stemmetje om te denken zodat je deze doelen ook kan bereiken